نجوم و ستاره شناسی در دوره‌ی باستان

نجوم دوره‌ی باستان
قدمت علم نجوم به درازای حضور بشر در زمین است، اما نجوم به طور علمی از زمانی آغاز شد که بشر دست به کشاورزی زد و متوجه تأثیر خورشید بر کشاورزی شد. آن‌ها به این نکته پی برده بودند که خورشید باعث ایجاد فصول می‌شود و همچنین می‌دانستند کشاورزی در فصول خاصی قابل انجام است؛ بنابراین، شناخت و پیش‌بینی دقیق حرکت خورشید در آسمان و در روزهای مختلف سال برای تأمین غذای بشر، امری اجتناب‌ناپذیر می‌نمود.

از مهم‌ترین رصدهای گالیله رصد سیاره ناهید بود. او مشاهده کرد که ناهید مانند ماه دوره‌های هلالی دارد و مانند ماه می­تواند هلال تشکیل دهد. او به این نکته پی برد که نظام ارسطویی نمی‌تواند این هلال‌ها را به درستی توضیح دهد. گالیله نظریه­ خورشید مرکزی را پیشنهاد داد اما بر خلاف کپرنیک پیشنهاد خود را علنی کرد. به همین خاطر به دادگاه تفتیش عقاید فراخوانده شد و در آن‌جا به دلیل فشار دادگاه و اصرار اطرافیان، عقاید خود را پس گرفت، تا سال‌های آخر زندگی‌اش را در خانه‌ی خود زندانی باشد.

کارهای گالیله در زمینه‌ی فیزیک هم قابل توجه بود. او کارهایی کرد که مقدمه قوانین نیوتون بود. در واقع به جرأت می­توان گفت اگر کارهای گالیله نبود، نیوتون باید همه چیز را از اول شروع می‌کرد. تمام قدردانی نیوتون از کارهای گذشتگان در این عبارت خلاصه می‌شود: «اگر من توانسته‌ام فراتر از دیگران ببینم، به این سبب است که بر شانه ­ی بزرگان ایستاده‌ام». 
سال مرگ گالیله مقارن با سال تولد نابغه‌ای به نام ایزاک نیوتون بود.